In Gewoon, en toch! staan korte, kindgerichte, herkenbare verhaaltjes over heel gewone kinderen die te maken krijgen met verbaal of non-verbaal pestgedrag. Een aantal verhaaltjes gaan over gepest worden met uiterlijkheden zoals stotteren, handicap, gewicht, lengte en ziektes. De andere verhaaltjes gaan over de pijn die kinderen ervaren als ze gepest worden met innerlijkheden, gevoelens en uitstraling. Verder zijn er nog een aantal die gaan over het gedrag van kinderen. Gedrag van gewone kinderen die te maken krijgen met gevoelens die ontstaan door pesten of gepestworden.
Gewoon, en toch! is een vervolg op het eerder verschenen boek Anders, nou en?

Lief

Vivian is erg sportief en is ze ook nog eens ontzettend lief. Ze is behulpzaam en ze kan ook goed leren.
Ze haalt tienen zonder te studeren.Ze leent haar spullen uit aan iedereen en toch voelt Vivian zich vaak alleen.Vivian is eigenlijk te lief, ze is een echte hartendief.
Ze laat zich gebruiken door de populaire kinderen uit de klas. Ze spannen haar voor hun karretje, te pas en te onpas. Vivian wil je iets voor me doen, dat wordt haar niet eens meer gevraagd. Ze wordt min of meer met eisende opmerkingen belaagd.
Pak dit, doe dat, geef hier, ga staan. Vivian die laat dat ook gebeuren, ze voelt zich een echte onderdaan.Maar als ze niet meer meewerkt en doet wat er wat gezegd, dan wordt haar op een onomwonden manier het een en ander uitgelegd.
Ze hoeft dan niet te vragen of ze nog mee mag doen op het plein. En ze moet zeker niet denken dat ze vrienden met haar willen zijn.
Al vanaf groep drie wordt er misbruik van haar gemaakt en er is niemand die ziet dat het haar zo raakt.
Ze wil geen slaaf meer zijn van de grillen van de groep, vaak denkt ze, als ik dat nu eens heel hard roep. Vivian wil graag waardering voelen en vrienden om zich heen. Ze wil graag aardig blijven en heeft zeker geen hart van steen. Dat de anderen dat niet snappen daar heeft ze moeite mee, dan maar liever geen vriendinnen dan altijd maar gedwee…